به سرآستین پاره ی کارگری که دیوارت را می چیند و به تو می گوید ارباب ، نخند !
به پسرکی که آدامس می فروشد و تو هرگز نمی خری ، نخند !
به جوانی که قالی پنج متری روی کولش انداخته و در کوچه ها جار می زند...
به پشت و رو بودن چادر پیرزنی در خیابان...
نخند که دنیا ارزشش را ندارد ...
آدم هایی که برای زندگی تقلا می کنند...بار می برند...بی خوابی می کشند...کهنه می پوشند...جار می زنند...سرما و گرما را تحمل می كنند...و گاهی خجالت هم می کشند ...خیلی ساده ... نخند دوست من!!!هرگز به آدم ها نخند
خدا به این جسارت تو نمی خندد؛ اخم می کند

نظرات شما عزیزان: